COGNITIEVE GEDRAGSTHERAPIE (CBT) VOOR ADHD

(Global Trustopedia: March 24 2021, 13:46)

Allereerst staat ADHD voor Attention Deficit Hyperactivity Disorder. En het is een soort neuro psychiatrische stoornis bij kinderen die onnatuurlijk impulsief gedrag kan veroorzaken. Daarom hebben mensen met dit soort psychische aandoeningen moeite om zich op één taak te concentreren.

Het is een veel voorkomende aandoening bij kinderen ouder dan 6 jaar, maar het kan iedereen en op elke leeftijd overkomen. Volgens de studie van Polanczyk et al. (2007), het voorkomen van ADHD-stoornis bij kinderen (4-5%) was veel hoger dan in de adolescentie (1%).

Door de symptomen van ADHD te vermijden, kan een kind echter een veel hoger risico ontwikkelen op de adolescentieleeftijd.

ADHD is een neuropsychologische aandoening, wat betekent dat alleen hersen gerelateerde therapieën wonderbaarlijk zouden werken.

Maar we kunnen niet voorbijgaan aan het feit dat psychiatrische experts beweren dat CGT een samensmelting is van medische en niet-medicamenteuze behandeling om de symptomen van ADHD te onderdrukken (Vidal et al., 2015).

Bovendien zijn er verschillende combinaties van gedragstherapieën en medicatie om met ADHD om te gaan. Maar ze kunnen alleen helpen bij het omgaan met de ziekte en niet op de juiste manier genezen. En de meest populaire is cognitieve gedragstherapie.

Cognitieve gedragstherapie (CGT) is de meest populaire vorm van gedragsbehandeling voor kinderen met ADHD omdat het geen bijwerkingen heeft.

Een professionele therapeut kan de kinderen echter leren hoe ze zich kunnen uiten met hun gedachten en gevoelens zonder impulsief of hyper naar andere mensen te zijn.

Bovendien kunnen ouders hun kinderen bij dit proces helpen door hen te belonen voor hun positieve gedrag.

Volgens het rapport gepubliceerd in de “Journal of Clinical Child and Adolescent Psychology (2018)”, gebruikt 47% van de ADHD-kinderen tussen de 2 en 5 jaar alleen gedragsbehandelingen. Tegelijkertijd behandelt 30% van de kinderen hun ADHD-symptomen alleen met medicatie.

Commentaar door Hendrik Leenders:

Bij voorgaande is het de vraag of men zich niet gaat verwarren met kinderen en jongeren die ogenschijnlijk dergelijke gedragsstoring hebben, doch voortvloeiend uit de samenvloeiing van, enerzijds de gevoelskloof tussen een introvert impulsief kind met hyper-kinetisch gedrag, in een gezin met ouders die tot de extroverte gevoelsontwikkeling behoren, en hun anders voelend kind verkeert begrijpen. In dergelijk geval krijgt men enerzijds de hardnekkige persoonlijkheid van een kind, dat ongedurig reageert omdat het de gevoelsband met de ouders mist, en niet of verkeerd begrepen wordt, terwijl het zich niet naar de sociale normen der ouders en gezag wil of kan richten, noch deze kan begrijpen.

Het is ook opvallend dat men dit fenomeen als ziekte gaat aanduiden, doch is het in elk geval wel een ziekte?